Neste Offtopic (mira que xa levaba tempo sen facer un)vou falar da que para moitos é a mellor festa do ano.O San Caralampio,festa dos borrachos,ou "A nosa festa",facendo alusión ó feito de que é unha celebración na que se prescinde da presencia dos foráneos habituais destas datas estivais.O caso é que todo saíu segundo o planificado,e digo esto tanto par ben coma para mal.Digo esto porque a pesar de haber carteis deixando ben claro que o salpicar polar rúas saíase da filosofía da festa,a xente(por chamarlles algo) fixo caso omiso.É unha pena,a pouca falta de respeto e consideración polos que queríamos desfrutar da festa dunha maneira sana no que a comportamento se refire.
A climatoloxía este ano portouse de vicio,xa que se na edición anterior o sol acusou fortemente,causando malestar a todo aquel que estaba baixo os seus raios,este ano estabamos nunha temperatura agradable todo o día.
Puntos a salientar :
-A orquestra D'momento , que foi a que amenizou a noite simplemente,deu vergoña.Entre o playback musical esaxerado que se fixo patente no momento no que vin coma o teclista(ou ese que estaba pulsando as teclas dos teclados) mentres supostamente tocaba se poñía a chaqueta coas duas mans sen verse alterado o seu recital , e a actitude chunga/pija/paleta da cantante(en tódalas súas acepcións) fixose case insufrible,a non ser polos fantásticos bailes dun rapaz que subeu ó palco e que mereceu a copa deste ano.
-A traca foi bastante cañera,incluso demáis.
-Algo que me gusta desta festa,é a función social que ten,que fai que fales e teñas conversas con moita xente que ó longo do ano por diversos motivos,anque non toda a que nos gustaría,pero ese é outro tema.
-A modo de suxerencia teño que dicir que anque sexa unha festa de troula algún bar debería non meterse no papel de bar pachangueiro e poñer algo de boa música,que a algúns tamén nos gusta estar de día tomar unha copa de bo viño coa banda sonora de un bo tema de rock(véxase as famosas txoznas-non sei se sechaman así exactamente- das festas no País Vasco nas que as hai de diferentes tipos de música).Porque haberá xente que cando está borracha lle fai gracias cantar o pajaritos por aqui,ou hola don pepito,...pero tamén existimos os que nos seguimos a emocionar,a pesar do viño, con un bo tema de rock.
Conclusión:É unha festa moi bonita cun certo sentimento de amor patrio que nos une máis do que nos parece,anque sendo case imposible,deberíamos coidar dándo exemplo de comportamento.
Oxalá,que o ano que ven volva facer un cometario así de positivo,ou incluso máis.
PD:Suxerencia persoal:Por favor,melloremos a calidade das orquestras que se traen.Sei que igual o factor económico non permite moito máis ,pero seguro que se buscades ben dámos con algo mellor.
críticas de discos,enlaces ás mellores series,fotos,...e máis cousas próximamente
lunes, 14 de septiembre de 2009
miércoles, 9 de septiembre de 2009
Sucedeu,e sucumbín...

Polo título desta entrada a maioría dos lectroes(se é que hai algún) sabe perfectamente de que se trata.Sí , ó fín o novo disco de MUSE filtrouse na rede,e como era de esperar non agardei a que me chegara a "edición deluxe" para a semana.Era un pastel moi difícil de non saborear.O caso é que a miña copia en vinilo,cd,dvd e lossless chegará igualmente a semana que vén coa mesma ilusión pola miña parte.
Dito esto,imos á valoración que eu fago de dito album despois de escoitalo repetidas veces(de feito mentres escribo esta entrada está soando).Dando por valoradas as dúas que xa se coñecían previamente , imos coas novas.
A canción que dá título ó disco,Resistance(o disco é "The Resistance") podería ir no mesmo estilo de "Map of the Problematique,do anterior disco,pero mellor.Con ese punto bailable pero en plan épico(veredes que a épica está presente en todo o disco).A frase a destacar é "Love is our resistance" facendo referencia á historia de amor dos protagonistas de 1984(George Orwell) , Winston e Julia , os cales atopan no amor o único reducto de libertade no vixiladísimo Londres de 1984(nunha perspectiva do ano 1949).Nota:9/10
Coa pista 3 , Undisclosed Desires , hai algo que hai que destacar,o feito de que o xenio Matt Bellamy deixa de lado tanto a guitarra coma o piano , e colga nos seus ombreiros unha Keytar facendo o que ó meu parecer é o tema máis raro de Muse.A mín ,persoalmente ,gústame.Moitos dirían que é moi poppie.Seguramente a mesma xente que o poñería de temazo se fora factura de Radiohead.Nota:6.5/10
A pista 5 , Guiding Light , é a balada Rock do disco.Cunha melodía moi pegadiza e un solo contundente.É a que menos me sorprendeu.Na liña de Invincible.Nota:7/10
A partir de aquí está o que para mín é o mellor do disco.
Unnatural Selection.Así se chama o track 6 , que perfectamente podería estar ubicado na época de Absolution,para mín o mellor disco de Muse.Con presencia de órgano de igrexa e un punto progresivo.Non sei porqué,pero este tema ,dende a primeira vez que o escoitei , sempre pensei que lle quedaría moi ben un acompañamento vocal de Serj Tankian.Épica pura.Frase a destacar:"No chance for fate,it's unnatural Selection.I want the truth".Nota 9.5/10
Pista 7,MK Ultra.Outra xoia ubicable en Absolution , cañera,coas reminiscencias xa habituais de RATM nos seus riffs,que deixan de todo menos indiferente a quen os escoita.Nota:9/10
Pista 8,Ibelong to You/Mon Coeur S'ouvre a Ta voix .Probando novos estilos en plan R&B con parte en francés e unha melodía do máis interesante.Grata sorpresa.Outra vez volve a sorprender.Nota:8.5/10
Pista 9,10 e 11 :Symphony;Overture,Cross-pollonation and Redemption. A sinfonía que levamos anos esperando que este XENIO fixera.Fíxoa.A mostra definitiva de que o señor Matthew Bellamy entra no olimpo da MÚSICA(sí , con maiúsculas).Paso de facer unha valoración porque non entendo demasiado,por non dicir case nada,do que comúnmente se chama música clásica , e os entendidos chaman música culta.O caso é que só podo dicir : Gracias por crear esta obra.(parece unha esxeración,pero non o é). Nota: 12/10
NOTA XERAL:9.5/10
Conclusión:¿Estamos ante o mellor disco de Muse?Para mín Absolution lévase o ouro.Agora ben a prata está disputada entre este e Origin of Symmetry.
PD:Agora si que espero con ansia o 28 de Novembro.
martes, 1 de septiembre de 2009
Recomendacións musicais :

Pois como o propio título dí,este post ten como obxectivo recomendar algúns discos que me están a gustar bastante nestes últimos meses.Moitos son bastante diferentes entre sí,no que a xénero se refire,pero , xa se sabe que dependendo do momento no que se encontre un pois entra mellor unha cousa ou outra.
O primeiro é un que xa leva publicado un ano e pico (de comezos do 2008) e que dende que saiu sempre me gustou anque nos últimos meses gañou un posto no meu top 5 do meu iPod.O disco do que estou a falar é o "The Age of the Understatement" , algo así como "a era na que todo se minimiza" , no que o líder dos Arctic Monkeys , Alex Turner , e o lider de The Rascals,e antes de The Little Flames (teloneiros no seu momento dos monos árticos) , Miles Kane xuntan os seus talentos para fabricar unha xoia que perfectamente podería ser datado nos anos 60-70.The Last Shadow Puppets,así é como se chaman recordan ó Bowie da época de finais dos 60 pricipios dos 70(David Bowie,Space Oddity,Hunky Dory,The Man who sold the world,Ziggy Stardust,...)coa versión,moi lograda, de "In the heat of the morning" .Anque o verdaderiro protagonismo o teñen as suas cancións que fan pensar que estes rapaces levan toda a vida facendo esto.
Aquí vos deixo o video do tema "The Meeting Place"
Aquí tedes o link que atopei pola rede no que o podedes baixar.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)