lunes, 24 de marzo de 2008

Off-topic do mes:¿Quén é o animal?


Pois sí,que pena.Despois dun mes no que o que imperou,alomenos na miña vida,foi a docencia,as vacacións,os reencontros e demáis,estas vacacións tiveron unha pequena mancha de tristura.
Se lemrades,fai cousa dun mes(máis ou menos) fixen unha entrada neste blog onde solicitaba a quén fóse se se podía facer cargo de algúns cachorriños da miña cadela.O caso que,a raíz dun anuncio do supermercado Froiz,conseguino.E, xa,cando tiña o tema olvidado,esta fin de semana entérome,gracias a un dos municipais de Melide,e como non a César e Mónica(Floristería Chelo e Clínica Veterinaria Chelo) , que un deses cachorriños foi atopado só polas rúas do Campo Grande.Despois de varias reclamacións na Radio Municipal ás cales ninguén atendeu,o municipal levouna ó que hai no pobo a modo de "perreira",que anque en principio no Concello non a hai,alomenos déronlle no seu día de estancia alí comida ,bebida e unha caixiña para refuxiarse do frío.Debido a que hai confianza,e xa digo gracias a Moni e César,o municipal chamoume para a veriguar se certamente coñecía á cachorra en cuestión.E claro que era.A tristura invadiume,xa que,¿qué clase de "persoa" ABANDOA un animaliño de 2 meses?E no caso de que fóse extraviado,¿Como se perde un cachorro?...
Pero non só foi eso o que me deu pena,senón que a cadeliña coxeaba dunha das patas de atrás.Era unha pequena inflamación que ,outra vez gracias a Mónica,está en proceso de ser curada cuns anti-inflamatorios.
Paréce unha tontería,ou non,pero só ver a cariña de pena que tiña o animal cando o fun buscar,partía a alma.
A mín,este evento tróuxome á mente o anuncio que se dába pola TV a cerca do abandono de animais nas épocas de vacacións,no que unha familia que ía en coche co seu can,paraba no medio dunha estrada calquera e deixaban o can abandoado por non poder/querer responsabilizarse dél.
Agora (xa o mesmo día que me enterei) , decidín acollela e xuntala coa sua nai e o seu irmán (Musa e Rús) , bautizándoa como Dharma.
Ás veces hai que saber en mans de quén pos unha vida,xa que ben se vé o que pasa.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

esta claro que ahi xente de todo tipo , porque a eses persoa non se lle pode chamar¡¡ , sei ben o que sentiches , e sobre todo ahora , que teño un animaliño asi na casa , a miña DOA , sei o que é , e iso si , tivera ou non tivera , nunca na vida , deixaria a un animal desamparado no medio da rua , porque cando te alonxas a cariña de pena que debe poñer , e insufribel, pero bueno como dixen antees ahi xente para todo , e f.d.p. atopanse en todas partes . apertas e saudiños a nova family unida... . eva

FIZ dijo...

Dende logooooooo

Anónimo dijo...

FIZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ ¡¡¡¡
ANDAS POR AHÍIII???
NORABOA QUE CREO QUE INDA NON CHA DEI , OU SI? BUENO DE TODAS FORMAS CO PERMISO DE JOSI SAUDOTE DENDE O SEU ESPAZO¡¡¡ APERTAS . EVA

citizenerased dijo...

sen permiso muller...

farajulla dijo...

Bonito nombre para la hija de Musa (y nieta de Jeriño), siento mucho ke Dharma haya tenido ke pasar por esa experiencia tan pekeñita, pero una vez mas, esta situación ha demostrado quienes son lxs animales y, Dharma, ha demostrado ser una tiarrona muy fuerte y valiente. Un biko y salud